Jezioro (zalew) Rejów na rz. Kamionce

REJÓW – SKARŻYSKO-KAMIENNA

Zarys historii.

Historia dzielnicy Rejów w Skarżyska-Kamiennej nad, którą dziś jest wybudowany zbiornik, a właściwie jezioro Rejów zaczyna się na początku XII wieku, jako osada/wieś Żyrcin. Spiętrzanie wody w ówczesnych czasach na rzece w pierwszych chwilach służyło na potrzeby typowo łowieckie osadników, a głównymi budowniczymi tam, w dolinie rzek były bobry, na które bardzo chętnie polowano. Przez kolejne wieki teren należący do Opactwa w Wąchocku, a dzierżawiony przez rodzinę min. Kochanowskich, Szydłowieckich, przekształcał się i zurbanizował. Powstała płukanka żelaza, a później piec hutniczy i z tamą spiętrzającą wodę. W pierwszej połowie XIX w. Państwo przejmuje tereny i na zlecenie Banku Polskiego inżynierowie Wysockiego i Lempego zaprojektowali i odbudowali wielki piec. Projekt zapory z piecem dziś możemy oglądać w muzeum Orła Białego, który jest usytułowany w sąsiedztwie zalewu.

Na samym początku XIX w. rozbudowano zbiornik w korycie rzeki na długości około 1000m, lecz podczas I Wojny Światowej został zniszczony a tereny za zaporą zalane. W czasie międzywojennym odbudowany by znów agresja III Rzeszy zniszczyła tamę i ponownie zalać tereny za zbiornikiem.

Po II Wojnie Światowej Zakłady Uzbrojenia i Mesko odbudowały tamę i zbiornik, wybudowano ośrodek sportu i rekreacji, zbiornik przedłużono do 1750m i w początkowym (górnym) jego odcinku wybudowano wyspę, która służy do dziś, jako strefa lęgu dla ptactwa. Zbiornik został oddany do użytku w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku o powierzchni lustra wody 30ha. Zbiornik spełniał role rekreacyjną i sportową, a także wczasową. Wybudowano domki letniskowe w stylu góralskim i oddano restauracje „Rusałkę” wybudowano przystań i pomosty. Z początkiem lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku po powstaniu PZW grupa zapaleńców z Zakładów Metalowych zakładają koło wędkarskie, które działa do dziś.

Pod koniec XX wieku miasto Skarżysko – Kamienna dopada kryzys bezrobocia. Upadają zakłady metalowe, kolej. Zalew przechodzi pod zarządzanie Miasta, by po krótce Ośrodek trafił w prywatne ręce.

W 2003 roku zapora zbiornika zostaje oddana po remoncie a woda, która była utrzymywana w ilości około ¼ zbiornika uzupełniana. Z założeń RZGW woda po remoncie i cząstkowym posprzątaniu zbiornika powinna utrzymywać się w II klacie czystości wody, lecz ukształtowanie terenu, a właściwie gruntu nie sprzyja tremu założeniu. Zbiornik a właściwie Jezioro Rejów boryka się ze zjawiskiem „kwitnienia wody” (eutrofizacja), a spowodowane jest to wprowadzeniem „wody” ze związkami azotu i fosforu do rzeki Kamionki z oczyszczalni ścieków w Suchedniowie, co znacznie podwyższa pH wody. Ponowny remont jazu jałowego zapory, oraz upustu dennego pod koniec 2011r., aż do końca czerwca 2012r. ponownie osusza zbiornik na ¼, a do końca września stan wody został uzupełniony.

Dla wędkarzy.

Obecnie PZW Okręg Kielce zgodnie z operatem zarybia zbiornik w porozumieniu z Kołami Skarżyska, a zarybienia są dostępne na stronie okręgu. Zbiornik położony jest w paśmie Gór Świętokrzyskich w dolinie rzeki Kamionki. Po wybudowaniu drogi S7 prace budowlane, jakie były wykonywane nieodwracalnie dokonały zniszczeń w środowisku wodnym rzeki i terenów rzeki. Związki glinu, miedzi, żelaza oraz związki ropopochodne, jakie się dostały do wód po

przebudowie a właściwie budowie drogi S7 po części przyczyniły się do osłabienia ryb w zbiorniku. Oczyszczalnia ścieków w Suchedniowie dołożyło się do wyginięcia ryb zakwaszając wodę. Podczas intensywnych opadów deszczu i po okresie zimowym naniesiony brunatno-rdzawy muł przez spływający strumyki oraz odprowadzenie (odsączenie) wody z okolic drogi S7, jezioro staje się płytsze, a także brudniejsze.

Z obserwacji wędkarzy i internautów i własnych.

Zbiornik od wielu lat przez wędkarzy jest uważany za nazwijmy to jałowy pod względem ryb. Po mimo zarybieni przez PZW, ryby biorą niechętnie i sporadycznie. Zasadzki na okazy trwają po kilka dni i często zdarza się, że wędkarze wracają łapią w obiektywy ptactwo wodne i inne zwierzaczki.

Przed ostatnim remontem nad Rejowem przesiadywali wędkarze często z całej polski gdyż był jednym z najlepiej utrzymanych zarybionych zbiorników, bogaty głównie w drapieżniki takie jak sandacz, szczupak sum. Po remoncie ryby te są rzadkością. Co do pozostałych gatunków takich jak; leszcz, płoć, karaś, nie ma, co ukrywać, że zdarzają się sporadycznie i czasami wędkarze odnoszą sukcesy w ich złapaniu. Najlepszym świadectwem, którym będzie przemawiał o tym, że zbiornik pod względem ilości łapanych

ryb są organizowane zawody wędkarskie, na których duża liczba wędkarzy łapie w sumie kilka sztuk ryb. Wyniki takowych zawodów można zaobserwować na stronie PZW kół Skarżyska.

Z moich osiągnięć na Rejowie to niespotykany gatunek ryby, jakim mogę się poszczycić jest prezentowany na kolejnej stronie jesiotr, którego złapałem pod wysokim napięciem od strony torów. Z tego, co wiem i widziałem nie tylko ja miałem zaszczyt złapania jesiotra w Rejowie, a był nim kolega Grzegorz z Bliżyna, który dzień później złapał większego jesiotra niż mój. Gatunek tej ryby był wprowadzony prawdopodobnie podczas jednego z zarybień Kamionki niesegregowanym pstrągiem.

Dziś zbiornik przez wędkarzy jest używany, jako rekreacyjny i wypoczynkowy. Wędkarze przyjeżdżają z rodzinami i chętnie biesiadują, gdyż dojazd do wody jest dogodny, a pozostawione auto w zasięgu wzroku. Miejscówki wędkarskie są praktycznie, co krok z wyłączeniem plaży na ośrodku i plaży od strony torów.

Od roku 2014 na wniosek kół PZW w Skarżysku, okręg Kielecki swoja uchwałą utworzył na zbiorniku tarlisko od kładki dzielącej rzekę Kamionkę i zalew do linii wysokiego napięcia. Brzegi zbiornika w roku 2014 zostały oczyszczane z krzaków i zarośli a zwisające konary i gałęzie drzew nad lustro wody podcięte tak by każdy wędkarz mógł swobodnie zarzucać zestaw. Dno zbiornika bez zaczepów, o podłożu gliniastym, równe. W górnej części zbiornika (tarlisko) dno zamulone i zbiornik wypłycony.